Het duurt niet lang meer, dan is de hele generatie “boven mij” kassiewijle. Weggevallen. Het veilige plafond tussen mij en het hiernamaals (als dat er is) verdwenen. Dan ben ík als volgende aan de beurt. En dat realiseer ik me terdege.
Generatieconflict
De Verlaten Man (379) – Muziek voor de witte man
De muziek van vandaag de dag is – in mijn oren – allemaal gerecyclede beatboxbagger. Neem een klassieker, frot er discodreun onder en hoppa, daar is je (s)hit. Maar als je dat zegt, ben je een ouwe lul. Zo eentje die om de haverklap roept dat vroeger alles beter was. Punt is: dat wás het ook.
De Verlaten Man (378) – Zuig ‘t op
Een en ander komt erop neer dat ik altijd weer degene ben, die alle zooi opzuigt en wegruimt, want anders zou ons stulpje een iglo van brokken viezigheid worden. De kinderen tillen – in al hun goedheid – slechts even de voeten op, als het nodig is. Meer wordt het niet.
De Verlaten Man (377) – Kromme komkommer!
“Er is he-le-maal niks mis met die komkommer! Het is verdomd de allerlaatste uit eigen tuin! Een prima komkommer die niet gediscrimineerd of uitgestoten blieft te worden. En krom groeien ís geen erfelijke ziekte! Het is een gril van de natuur. Net als kinderen.”
De Verlaten Man (352) – Leuke meisjes en ouwe jongens
Mona knipoogt schalks naar me. “Ach jongen toch… Oud worden is altijd nog beter dan jong sterven, hè! Maar: oud zíjn en je oud vóélen zijn twee heel verschillende dingen, als je begrijpt wat ik bedoel…”
De Verlaten Man (340) – Joepie! Vrijheid! En nu?
De reactie van mijn huisjeugd op de aangekondigde bevrijdingsdag was pislauw, hun vreugde over een toekomst vol herwonnen vrijheden minder dan matig. “Vrijheid… Wat moet je ermee? Voor mij verandert er niks. En in de herfst komt er sowieso een nieuwe variant from hell, dat weten ze nu al.”
De Verlaten Man (330) – Pubers, pleurt op?
Bij deze geef ik het december-feestgedruis op. Voorgoed. No more Sinterklaas; met ongelovige, ondankbare, lusteloze pubers is er werkelijk geen reet meer aan.
De Verlaten Man (322) – Wintervacht
“Pap, mag de verwarming wat hoger?” vraagt Simone voor de zoveelste keer. “Nee. Het gas groeit me niet op de rug, hè. Trek maar een extra trui aan. Of je winterjas. En scheer je haren niet meer. Kweek een wintervacht. Doe ik ook.” Ik wrijf even over mijn stoppels.
Kittige Karin – bioscoop
Kittige Karin met haar kekke korte kapsel ging naar de bioscoop. Het meest recente gedrocht van Linda de Mol móest Karin op een groot scherm zien.
Volwassen worden
Afgelopen weekend ben ik volwassen geworden. Officieel.
Hoewel. Misschien ben ik niet officieel volwassen geworden.