Vuurwerk doet iets met jongetjes. Op oudjaarsdag zag je het weer in hun ogen toen ze in de aanloop van middernacht met zakkenvol munitie groepsgewijs door stad en land zwierven. Iets uitdagends
pubers
De Verlaten Man (173) – De wereld is klein. Zeggen ze.
“Nou ja, ik vind het best. Zo lang je maar niet op de trein stapt om die knullen in ’t echt te ontmoeten.”
“Nee zeg! Ik wíl ze helemaal niet in het echt kennen. Online is iedereen veel leuker.”
De vaas van Big Bazaar
Na een gepast vloekje vroeg ik de kassamedewerker of ik een nieuwe vaas zou mogen halen. Nee. Dat mocht niet. Ik had immers geen bonnetje.
Vreemde mannen in huis, het is de hel!
Een deur verder is hij bezig, de man die mijn cv-ketel komt vervangen. De nieuwe (HR) hing er al vlot, dus ik hoopte dat ik snel van hem verlost zou zijn. Maar het optimisme dat even opflakkerde werd snel de kop ingedrukt
De Verlaten Man (169) – Raadselfrustratie (#zeghet!)
Soms is het een diep zuchten met twee zulke verschillende kinderen. De één – het vrouwelijke exemplaar – is een razendsnel gefrustreerde hittepetit. De ander – de bijna-man – is een koele, steeds meer tot nerd muterende, zus-pestende volpuber. #zeghet!
Voor de beste seks is gezelschap overbodig
Zeg nu zelf, in het echt is seks meestal nogal behelpen
De Verlaten Man (167) – Meidenhuis
Als Simone vriendinnetjes te slapen heeft, ben ik blij. Mijn vrijdagavond is mijn avond niet meer als Simone niets te doen heeft. Mét vriendinnetje = rust in de tent. Maar Nick vindt ’t maar niks.
De Verlaten Man (166) – De man van 100 miljoen (kijken, kijken, niet kopen)
“Duurt lang. Waarom zo’n eind rijden voor een stom museum?” sikkeneurt Simone.
“Ja, we hadden beter kunnen gaan lopen. Was ’t nu al interessanter geweest,” moppert Nick.
“Wil je lopen? Ik kan zó stoppen hoor!” grom ik.
De Verlaten Man (165) – Ontstellend ongestelde gesprekken
“Als vrouwen ongesteld zijn, hebben wij mannen twee opties: ‘Stay the hell away’ of ‘extra lief en begripvol zijn’,” vervolg ik vakkundig. “Dat laatste is wat lastiger voor mannen, dus doen we meestal het eerste.”
Met je mobiel op de fiets
Stapvoets moest ik rijden, want er waren wegwerkzaamheden.Ook op het fietspad, waar de dame reed. Ze staarde naar haar mobiel.
De Verlaten Man (163) – Het nieuws is een bakfiets. Sterkte ermee!
Kinderen zijn maar lastig. Ze vergeten alles en vinden niets van wat jij (voor hen) doet goed. Ze zeuren over de meest banale zaken en zijn eeuwig ondankbaar. Maar: ze zijn mijn leven. En ze léven nog.
De Verlaten Man (162) – Alles is de heenweg
“Wat maakt het in vredesnaam uit wie waar zit? Als je maar IN de auto zit en niet met de mond op de trekhaak erachter hangt! Het kan me niet verdommen wie waar zit. STAP! IN! We komen hartstikke te laat door jullie eeuwige wie-zit-waar-gezeik!”
De Verlaten Man (161) – “Weet ik veel.” Of: een onsje twijfeltijd, alstublieft?
Een man die snel beslist. Dat ben ik. Geen twijfel – gewoon kiezen als een coureur. Des te groter de irritatie over besluiteloze twijfelpubers.
Vroeger, toen ik nog een meisje was
Vroeger, toen ik nog een meisje was, maakte ik van dichtbij mee wat voor seks beluste varkens mannen eigenlijk zijn. Vuilakken zijn het! Allemaal!
De Verlaten Man (157) – De wereld is te klein (een vakantieverhaal)
“Ja jochie, kijk maar eens goed. Dat is een Variomobil Signature 1200. Je ragt zo een hele cabrio z’n kont in!” Die Bennie, nog even grof als altijd. Dan zie ik dat het klopt; de achterkant van het ding is daadwerkelijk een complete garage.