Laatst kreeg ik een goede vriend aan de telefoon. Helemaal onthutst door een artikel dat hij had gelezen in de Volkskrant. Met als titel: ‘zeg maar dag tegen staand plassen’. ‘Zittend plassen, dat nooit,’ brieste hij.
pubers
De Verlaten Man (196) – Oogappeltje
Simone heeft een gaming laptop gekregen. Nick is er niet blij mee. “Kon je haar niet gewoon een beauty weekend geven? Dan zat ze nu niet in mijn space en was tenminste ook nog een paar dagen weg. Win-win.”
De Verlaten Man (192) – Mekkeren in het kwadraat
“Als jullie nu tijdens het eten gewoon niets meer tegen elkaar zeggen, hebben we allemaal nergens last meer van,” mompel ik geërgerd. “Nee, pap.” Nicks vinger zwaait voor mijn gezicht. “Dát is nu werkelijk geen probleemoplossende strategie.”
De Verlaten Man (191) – God is liefde
Bij ons om de hoek staat zo’n godshuis. Het is het honk van een tamelijk fanatieke geloofsgemeenschap met diep christelijke inslag. Een krater van een inslag, zelfs. Het is een ‘vrije kerk’ die enige jaren nog geleden nog in de categorie ‘sektarische groepering’ werd ingedeeld.
Stokpaardenmeisjes
Een jaar of tien, elf zijn ze, mijn buurmeisjes Noor en Sofie! En ze rijden paard, op het grasveld achter mijn huis. Niet op paarden van vlees en bloed maar op paarden van hout en stof
Cécile Narinx, rot op met die truien!
Sorry mensen, dit kan niet anders. Al schiet de bloesem uit de kale stammen, ik moet het nog even over de trui hebben. Ik zou het veel eerder hebben gedaan als ik Volkskrant Magazine van 19 januari tijdig in handen had gekregen. Met daarin die twee pagina’s vol onpeilbaar mannenmodeleed
Hoe ik mijn kinderen aan het opruimen krijg
Mijn kinderen zijn beesten.
Ze zien de bende niet, en als ze worden aangespoord om mee te helpen op te ruimen moeten ze ineens poepen, turnoefeningen doen of zijn ze tijdelijk stokdoof.
De Verlaten Man (187) – Hallo? Is daar iemand? Met wie spreek ik?
De cyberjeugd van tegenwoordig kan simpelweg niet meer ‘gewoon’ telefoneren. Althans, de jeugd die ik ken niet. Geen begroeting. Geen identificatie. Geen woord teveel. Geen normaal gesprek mogelijk.
Waar begint seksuele straatintimidatie tegen vrouwen?
Seksuele straatintimidatie, dat klinkt als iets waaraan terstond paal en perk dient te worden gesteld. Maar hoe dan? Kan het middel erger worden dan de kwaal?
In de Amsterdamse tram met een Bayern München-pak
Ik zie ze dagelijks. Jonge Amsterdammers in een Juventus/Real Madrid/etc-trainingspak.
De Verlaten Man (183) – Klitten in je klit
De biologiedocente van mijn dochter beweerde dat de meeste mannen geen zak afweten van de vrouwelijke clitoris. ‘Ga maar eens thuis aan je vader vragen wat hij er nu echt van weet,’ zei ze tegen haar leerlingen. En ze kreeg gelijk.
Vuurwerkverbod, goed voor mannen!
Vuurwerk doet iets met jongetjes. Op oudjaarsdag zag je het weer in hun ogen toen ze in de aanloop van middernacht met zakkenvol munitie groepsgewijs door stad en land zwierven. Iets uitdagends
De Verlaten Man (173) – De wereld is klein. Zeggen ze.
“Nou ja, ik vind het best. Zo lang je maar niet op de trein stapt om die knullen in ’t echt te ontmoeten.”
“Nee zeg! Ik wíl ze helemaal niet in het echt kennen. Online is iedereen veel leuker.”
De vaas van Big Bazaar
Na een gepast vloekje vroeg ik de kassamedewerker of ik een nieuwe vaas zou mogen halen. Nee. Dat mocht niet. Ik had immers geen bonnetje.
Vreemde mannen in huis, het is de hel!
Een deur verder is hij bezig, de man die mijn cv-ketel komt vervangen. De nieuwe (HR) hing er al vlot, dus ik hoopte dat ik snel van hem verlost zou zijn. Maar het optimisme dat even opflakkerde werd snel de kop ingedrukt