24 januari 1965. De bel voor de kleine pauze is al gegaan, maar de koer staat vol met leerlingen uit alle klassen. Het is loeikoud, maar toch gaat iedereen erbij zitten. Er klinken spreekkoren: ‘Churchill vrij willen wij!’
Tijdloos
You Poe Tuan
Daar kwam nog bij dat ze in het bezit was van een Chinees boek dat ‘You Poe Toean of de omzwervingen van de student van het late avonduur’ heette. Ik mocht het van haar lenen en het bleek over seks te gaan, echter nooit rechtstreeks.
Mijn grootvaders klok
Het klokje van mijn opa in een la
Ik kreeg het jaren na zijn overlijden
Het lag er ongelukkig op één zijde
Ik zag het weleens, dacht er nooit bij na
De eenzame jongen
De eenzame jongen fietst op en neer voor ons huis. Tientallen keren zie ik hem voorbij komen en elke keer kijkt hij omhoog, naar het raam van Zoon.
De moeder van alle nekslagen
Dan stelt de kapper de vraag waar ik al jaren tegenop zie. De vraag die je doet beseffen dat je ouder wordt…
Happy Paradise
‘Het is maar hoe je het bekijkt,’ zegt de barman terwijl hij geroutineerd een glas uit zijn handen laat vallen.
De Verlaten Man (261) – Een goede vader luistert
“Pap, waarom denk jij eigenlijk dat jij een goede vader bent?” BAM! De vraag die je níét wist dat ie ging komen. Simone kijkt me met grote ogen aan. “Dat denk ik helemaal niet. Ik ben gewoon EEN vader.”
Vogelaar
Een Vogelaar te Bennebroek – Had uit het grote Vogelboek – Inmiddels alles wel gezien…
Doordreuners, zeurzangen en treiterteksten
Het begint als ik mijn ogen open. In de jukebox, diep in mijn cortex, valt een kwartje en de grijparm pakt het eerste plaatje van de dag.
Vergeet het maar (met Simon Carmiggelt)
Op de receptie werd ik voorgesteld aan een dame wier goed gelukte gestalte mijn ‘aangenaam’ iets dubbelzinnigs gaf.