Nog geen twee minuten onderweg. Een droge tik als het knappen van een tak. De trein remt af en staat stil in uitgestrekte onbekende weilanden. Met een sombere blik vergast een medereiziger ons op doemspraak als: “Suïcide, uren oponthoud, strompelen door zompig bos en lommer, geen informatie, wifistop en te weinig bussen.”
Tijdloos
Thierry bedankt!
Lieve Thierry, bedankt! Bedankt omdat je zegt wat velen van ons denken. Bedankt dat je niet bang bent om het te zeggen, bang dat ze je uitlachen. Bedankt dat je voor ons opkomt!
Bankje (2)
Gisteren toen het bijna donker was, zat er een meisje op het bankje. Ze was wel jong maar ook al een beetje versleten. Dat kon ik van een afstandje in de schemering zien. Je ruikt dat soort dingen.
Door de muur
Hij plaatst zijn glas iets hoger. Iets meer naar rechts, naar links. Maar de stilte is angstaanjagend. Duurt te lang.
Veel te lang.
Afgestompt
Psychische vuistslagen beuken op hem in. Net zo lang tot hij niet meer voelt. Afgestompt. De buitenwereld laat hij niets merken. Het gaat goed. Geen stress.
Bankje (1)
Hij staat er alle dagen, bij het bankje en de bloemenbak. Een bonkige oude man in een korte grijze regenjas.
Meneer Van Loon en het broodje poep
Ik zie hem nog voor me, meneer Van Loon. Dun, halflang haar. Zwart T-shirt, met een opdruk, en een zwarte broek. Géén riem. Een baardje, sandalen en een bril met dun montuur op zijn neus. In zijn rechteroor een enkele oorbel, van goud. Jong en rebels, dat was de look waar hij voor ging.
Een echte Colenbrander
Mevrouw Pasquali weet niets voor haar verjaardag. Zij is een vrouw die alles al heeft, zegt ze liefjes, en hoewel mij dat als echtgenoot een tevreden gevoel zou moeten geven, kom ik er toch door in de problemen.
Nooit koop ik een Quooker
Nooit koop ik een Quooker. En dat is vooral vanwege die patser die op het eind van de tv-reclame nog even een glaasje bruiswater met een schijfje citroen tapt. Want dat kan blijkbaar ook met zo’n onding.
Ik neem geen afscheid
Afscheid nemen is niet iets wat ik vaak doe. Als ik heel eerlijk ben, ontloop ik het zo vaak mogelijk. Dat komt omdat je afscheid maar één keer kunt nemen.
De ketel
De ketel hapert. Elke keer als ik onder de straal stap en mezelf, onder het neuriën van een verantwoord deuntje heb ingezeept, geeft het warme water er na enkele minuten lafhartig de brui aan.
Zijn spookgebieden na winterspelen Pyeongchang een waarschuwing?
In de zomer van 2012 heeft de Londense horeca minder verdiend dan in de zomers ervoor. Reden? Er waren Olympische Spelen in die stad. Daar kwamen veel mensen op af, maar de gebruikelijke toeristen en dagjesmensen bleven er juist door weg.
Het antwoord op je levensvraag
Voor je huist een gigantisch kasteel.Vol kantelen, op elke hoek een dikke ronde toren en een loopbrug, net zo breed als de oprijlaan. Je bent op zoek naar het antwoord op je levensvraag en je voelt dat je het in dit magische kasteel zal vinden.
De klant is koning – telefonisch onbereikbaar
“Je was onbereikbaar. Telefonisch.” Een klant tiert naast mijn bureau. Ze heeft mij in de afgelopen 5 minuten drie keer gebeld, maar ik nam niet op.
Ik ga een rechtszaak beginnen!
Waar is de Rijdende Rechter als je hem nodig hebt? Ik ga een rechtszaak beginnen. Tegen wie? Dat weet ik nog niet. Doet ook niet ter zake, het gaat immers puur om aandacht. Als er ook nog wat te halen valt, is dat mooi meegenomen.