Door een absurde speling van het lot bevind ik mij in Noordwest-Engeland. Het is nacht, ik heb honger, dorst, pijn in mijn hoofd en een mist in mijn hart.
Vrijdagmiddagverhaal
Mijn achterneef Evrard
Mijn achterneef Evrard is niet helemaal goed bij zijn hoofd. Tenminste, zo noemen ze dat dan. Ik denk stiekem weleens dat hij simpelweg helemaal geen zin heeft om aan deze krankzinnige, hectische, digitale tijd mee te doen, dat hij zich daarom onnozel houdt, terwijl er in dat grote, logge hoofd van ʼm, allerlei diepzinnige, wijsgerige thema’s om voorrang vechten.
De plaatsen die ooit waren, maar niet meer zijn
Niet zelden bekruipt mij een weemoedig gevoel wanneer ik op mijn beeldbuis, op het net of in een boek beelden of foto’s van legendarische plaatsen die ooit waren, maar niet meer zijn, zie langskomen.
Welkom in ons pittoreske Gelderse dorpje!
Goedenmiddag! Heerlijk weer he? De in eerste instantie argwanende blik op het toeristengezicht verandert na een paar woorden gewisseld te hebben in een blije grijns.
Mijn (kort beschoren) bestaan als miljonair
Op aanraden van een vrij goede vrind had ik ook eens ’n keer – voor het éérst van mijn leven – een lot van een landelijke loterij gekocht. Mijn makker vroeg: ‘Wil je dan niet in je blote kont op een tropisch palmeneiland liggen luimen in de zon, omringd door inheemse, topless schoonheden?’
Leven met de dood
Vroeger dacht ik dat je, naarmate je zelf ouder wordt, de dood van je ouders gewoon ergens “parkeert”, omdat ouders nu eenmaal sterven. Dat, wanneer je zelf kinderen hebt, je automatisch je eigen ouders minder of niet meer mist, omdat die fakkel doorgegeven is. Even leek het daar ook op. Maar vandaag niet.
Engel voor een ochtend
Zij: feminiene delicatesse, gevangen in de periferie van een rotzak.
Een stuk duurder
Sinds een half jaar frequenteert een escortgirl mijn appartement. Vaak in het weekend maar soms ook doordeweeks bestel ik haar voor een, twee gezamenlijke uurtjes. En altijd verlang ik van haar dat ze in dezelfde rol kruipt: die van de strenge pianolerares.
Het meisje in het Alexandrovsky Park
De host van mijn bed & breakfast in Ulitsa Marata, een zijstraat van de beroemde, vier kilometer lange Nevski Prospekt, heeft een snor zoals die van de acteur Andrew Sachs, in zijn wereldberoemde rol als stuntelige, Spaanse ober in Fawlty Towers, de Britse cultserie uit de jaren zeventig: ‘I know nothing, I am from Barcelona’.
Een politieke werkelijkheid overwonnen
Ook vrouwen houden het nooit lang met hem uit, meestal niet langer dan slechts één nacht, waarna hij doorgaans al is uitgekeken op het volgens hem ‘spreekwoordelijk onnozele meisjesgezicht’ van de twintigjarige naast hem in bed.