Vroeger dacht ik dat je, naarmate je zelf ouder wordt, de dood van je ouders gewoon ergens “parkeert”, omdat ouders nu eenmaal sterven. Dat, wanneer je zelf kinderen hebt, je automatisch je eigen ouders minder of niet meer mist, omdat die fakkel doorgegeven is. Even leek het daar ook op. Maar vandaag niet.
Vrijdagmiddagverhaal
Engel voor een ochtend
Zij: feminiene delicatesse, gevangen in de periferie van een rotzak.
Een stuk duurder
Sinds een half jaar frequenteert een escortgirl mijn appartement. Vaak in het weekend maar soms ook doordeweeks bestel ik haar voor een, twee gezamenlijke uurtjes. En altijd verlang ik van haar dat ze in dezelfde rol kruipt: die van de strenge pianolerares.
Het meisje in het Alexandrovsky Park
De host van mijn bed & breakfast in Ulitsa Marata, een zijstraat van de beroemde, vier kilometer lange Nevski Prospekt, heeft een snor zoals die van de acteur Andrew Sachs, in zijn wereldberoemde rol als stuntelige, Spaanse ober in Fawlty Towers, de Britse cultserie uit de jaren zeventig: ‘I know nothing, I am from Barcelona’.
Een politieke werkelijkheid overwonnen
Ook vrouwen houden het nooit lang met hem uit, meestal niet langer dan slechts één nacht, waarna hij doorgaans al is uitgekeken op het volgens hem ‘spreekwoordelijk onnozele meisjesgezicht’ van de twintigjarige naast hem in bed.
Een gezegend mens
Mijn jeugd was een Hel. En wanneer ik zeg Hel, dan bedoel ik ook Hel: met hoofdletter H.
Eerste stralen van de zon
Ik had totaal geen ervaring met het versieren van oogverblindend mooie vrouwen. Sterker: ik had zelfs nauwelijks ervaring met het versieren van meisjes.
Een man
Ik ben een man. Ik ben een man die staat voor een raam. Ik ben een man die staat voor een raam, waarachter een waas van motregen. Ik ben een man die staat voor een raam, waarachter een waas van motregen, en die grient.
De dame in het woud
Ze steekt een sigaret op. Wenkt ze mij? Ja, zo lijkt het. Ik kom naderbij en kijk haar strak in de ogen. Dat wil ik tenminste, maar ik ben slechts een man, dus ik kijk naar de welvingen van haar boezem. Zij heeft gezien waar ik oog voor heb.
Stadelheim
Ik heb in mijn leven heel wat afgedroomd. Wanneer je als man de gezegende leeftijd van veertig jaar nadert, heeft je onderbewustzijn heel wat nachten de kans gehad, zijn gang te gaan. Een van de merkwaardigste ‘nachtzwaluwen’ die ooit mijn brein zijn binnengevlogen, was gesitueerd in Berlijn, in de nog liberale jaren twintig.