Tijdens mijn wandeling door de studentenwijk Schwabing van het door mij zo geliefde München gebeurt er iets merkwaardigs. In de Franz-Joseph-Straβe, exact ter hoogte van huisnummer 13, het voormalige woonhuis van Hans en Sophie Scholl, valt mijn oog op een meisje aan de overkant van de straat. Ze lijkt sprekend op Sophie. Dat wil zeggen, zoals ik de verzetsstrijdster ken van de boeken en de docu’s over haar die ik gelezen en gezien heb. Beeld ik mij dit in?
Vrijdagmiddagverhaal
Terug
Het leven is te mooi en kent te veel bekoringen, het is ondoenlijk ze allen te weerstaan. Mijn hart barst uiteen met een jubel, welks ernst zoveel lachstuipen oproept, dat het niet meer leuk is.
Haar rondingen
Het was liefde op het eerste gezicht, van mij naar haar toe. De allereerste keer dat ik haar zag, was ik reeds volledig verkocht. Haar rondingen, haar klasse en haar stijl brachten me totaal van mijn stuk. Iets wat ik niet elke dag meemaak. Nee, niet ieder kwartaal, zelfs niet ieder jaar.
Morrissey, Morrison & Van Morrison
Door een absurde speling van het lot bevind ik mij in Noordwest-Engeland. Het is nacht, ik heb honger, dorst, pijn in mijn hoofd en een mist in mijn hart.
Mijn achterneef Evrard
Mijn achterneef Evrard is niet helemaal goed bij zijn hoofd. Tenminste, zo noemen ze dat dan. Ik denk stiekem weleens dat hij simpelweg helemaal geen zin heeft om aan deze krankzinnige, hectische, digitale tijd mee te doen, dat hij zich daarom onnozel houdt, terwijl er in dat grote, logge hoofd van ʼm, allerlei diepzinnige, wijsgerige thema’s om voorrang vechten.
De plaatsen die ooit waren, maar niet meer zijn
Niet zelden bekruipt mij een weemoedig gevoel wanneer ik op mijn beeldbuis, op het net of in een boek beelden of foto’s van legendarische plaatsen die ooit waren, maar niet meer zijn, zie langskomen.
Welkom in ons pittoreske Gelderse dorpje!
Goedenmiddag! Heerlijk weer he? De in eerste instantie argwanende blik op het toeristengezicht verandert na een paar woorden gewisseld te hebben in een blije grijns.
Mijn (kort beschoren) bestaan als miljonair
Op aanraden van een vrij goede vrind had ik ook eens ’n keer – voor het éérst van mijn leven – een lot van een landelijke loterij gekocht. Mijn makker vroeg: ‘Wil je dan niet in je blote kont op een tropisch palmeneiland liggen luimen in de zon, omringd door inheemse, topless schoonheden?’
Leven met de dood
Vroeger dacht ik dat je, naarmate je zelf ouder wordt, de dood van je ouders gewoon ergens “parkeert”, omdat ouders nu eenmaal sterven. Dat, wanneer je zelf kinderen hebt, je automatisch je eigen ouders minder of niet meer mist, omdat die fakkel doorgegeven is. Even leek het daar ook op. Maar vandaag niet.
Engel voor een ochtend
Zij: feminiene delicatesse, gevangen in de periferie van een rotzak.