Weet je wat het is, Ouwe Reus… Het is, weet je… Je moet je niet zo druk maken…
Prijs
Voorlopig liggen we aan het infuus
En sponsoren de overval van Poetin
Dus Stoppen? ‘Ja, misschien’, daar zijn we goed in
Want altijd is er wel een mooi excuus
Een tragisch heerschap
Op een dag als vandaag, 4 mei, moet ik altijd even denken aan Fritz Haber: Duits patriot, chemicus en van joodse komaf. Waarom ik aan hem moet denken? Niet omdat hij omkwam in Auschwitz. Nee, verre van dat.
We gaan Vandaag Inside niet missen
Als je als volwassene het niveau van Vandaag Inside niet bent ontgroeid, dan gaan we je niet missen. Als je je dagelijkse duiding moet hebben van Johan Derksen, gaan we je niet missen. Als de analyse van René van der Gijp over Poetin je helpt de wereld te begrijpen, dan gaan we je niet missen.
Intussen bij Johan Derksen
“Dag meneer Derksen, hoe gaat het met u?”
“Wat denk jezelf? Ik koop trouwens niet aan de deur hè.”
“Ik wilde u alleen een paar vragen stellen.”
“Ja, wie niet tegenwoordig.”
Zomaar een mening
Ik heb het niet gezien, de foute openbaring van Johan Derksen. Ik heb niet gezien, hoe hij zijn eerdere bekentenis afzwakte, hoe hij het afdeed als iets onbeduidends, terwijl het toch neerkomt op verkrachting. Ik heb ook niet gezien hoe hij zijn vertrek aankondigde, gevolgd door zijn twee teamgenoten, die ook wel wisten dat er zonder hem weinig meer te halen viel. Toch heb ik er een mening over.
De Verlaten Man (350) – Blij dat je me het (niet) vertelt, meisje
“Ja ja… I’ll be there. Wees je wel voorzichtig? Geen dingen doen die je niet wilt, hè?” brul ik naar beneden. “Neehee! Sjee, wat denk je wel zeg!?” Nou, laat ik dát maar niet vertellen. Want daar word jij niet blij van, meisje.
Mijn ontmoeting met Monica Lewinsky (1993)
Het was hartje zomer, twee uur in de middag. Via de San Bernardino Freeway reden Mathieu en ik met onze witte cabriolet het zinderend hete Los Angeles binnen. In de verte, downtown, kaatsten trillende wolkenkrabbers als verdwaalde vuurtorens felle lichtflitsen over de dampende stad.
Ameland is een geestig eiland met veel water er omheen
Met mijn hoogbegaafde buurman oom Jort arriveer ik in Nes, op het eiland Ameland. Jort moet daar een klant bezoeken. Wij zijn er nog geen twee minuten of hij deelt doodleuk mee dat hij zich heeft vergist. Wij moeten in Nes aan de Amstel zijn.
Lintjesregen
Ik was maar vast naar het Stadhuis gegaan
Dan hoefden ze geen smoesjes te verzinnen;
‘Hoe krijgen we hem nietsvermoedend binnen’
Een welkomstlied, de zaal die op zou staan