Ik heb altijd geroepen dat een writers block een fabeltje is, maar afgelopen zomer, toen ik tijdens een college uit verveling naar het toilet ging, gebeurde er iets waardoor ik er niet langer omheen kon…
Wij zijn de oordopjes in de broekzak van de wereld
Binnenkort reis ik weer met de trein. Ik denk dat ik mijn laptop ditmaal in mijn tas laat zitten. En dan even mijn verstand op nul. Staren naar het akkerland. Genieten van de deining van de trein. Even niet meer stressen. Niet meer bang zijn voor later. Stilstaan, terwijl de wereld naar me wenkt. Doe je mee?
Wij waren geen jongens
Het was zomer en we voeren over het water. We waren dertien jaar, het bovenlijf ontbloot en een heel leven voor ons. Het bootje pruttelde over de pas. Een warm briesje streek langs mijn gezicht. Het bood geen verkoeling, maar dat maakte niet uit. Veel meer dan dit kon er in het leven immers niet zijn. En wij… wij waren geen jongens. Wij waren allang geen jongens meer.
Waar je thuis bent, kun je niet verdwalen
Ik reed naar huis, sneller dan anders, en kuste je op je voorhoofd. Ik hoop dat jij dat bent, dacht ik. Meer dan wat dan ook hoop ik dat jij dat bent. En dat we dan identieke fietsen hebben. En dat we technologie niet meer snappen. En dat de tijd op ons geen vat meer heeft.
Elke man gaat vreemd, ook je vriendje
Ja, alle mannen gaan vreemd, en de reden daarvoor is heel simpel: het hebben van de zaak, is het einde van het vermaak. Van nature is het onze taak ons zaad bij zoveel mogelijk vrouwen te verspreiden. Vinden we dat fijn? Natuurlijk niet, maar het is zoals het is. Hoewel…
Het is niet makkelijk een man te zijn
Hemingway. Hem zou ik willen zijn. Een leven vol vrouwen, kroeggevechten en knokpartijen tegen nazi’s in Parijs. Wijn drinken met Picasso. Diepzeevissen met Ché Guevara. Vliegtuigcrashes overleven. En daar dan boeken over schrijven – legendarische romans die een eeuw later nog altijd populair zijn.