Het was in 1966 zo eenvoudig. Ze wilde wel mee naar die romantische film. Je kocht twee flesjes met een rietje, legde een trillende arm om haar heen, zij vlijde haar hoofd tegen je schouder en fluisterde: ‘Ga je nooit meer weg?’ en je had verkering!
Afscheid
Uren sijpelen voorbij…
Ik pak haar hand. ‘Knijp lief, als je me kunt horen. Een klein kneepje maar, toe knijp, we houden van je…’ Niets.
Afscheid
Oh schaterlach die geen verrader
Maar Teflon Mark en Neerlands vader
Gestut heeft in zijn daagse strijd
Die klaterde langs elke leugen
Gevolg van haperend geheugen
Voorgoed gevangen in de tijd
Etappe 4: van Canard naar Bois Bouillon
De karavaan op weg naar de Mont Brie
Moest eerst nog door Les Hautes du Jambon
Daar brak door tegenwind het peloton
En met een jump ontsnapte Charles Chablis
Een dagje naar het strand
Het witte wintervel is voor de zon
Een lustoord om eens lekker in te branden
De slachtoffers zijn overal voorhanden
De tuin, het park, de plas of het balkon
Het nieuwe pensioenstelsel is erdoor!
We gooien de hele boel op zijn kop. Een 20 miljoen-stukjes-JUMBO-legpuzzel en we beginnen welgemoed met het eerste stukje gebakken lucht links in de hoek.
‘Fans’
Laffe besturen. bang voor huis en haard, vrijwillige stewards, de échte liefhebbers, geldverslindende ME-inzet, niets schijnt de beesten op de tribune in bedwang te kunnen houden.
‘Hork’ Wiersma mag blijven
“Uw oude kleuterjuf, juf Jannie. 83 nu, maar ze herinnert zich kleine Dennis nog als de dag van gisteren. Altijd stennis met Dennis, zei ze ons.”
Uit de droom
In mijn verbeelding kwam Mr. Marvis af en toe op bezoek in een van zijn fabrieken. Hij liep genoeglijk door de hallen, minzaam koutend met de meisjes achter de naaimachines.
Lieve Dion en Mia,
Zul je trouwens geen kou vatten, Dion, in al die blote pakjes? Het slaat zo maar op je stem en dan helpt die anderhalve noot hoger ook niet meer.