Mijn niet al te handige opmerking maakt het allemaal nog erger. Mijn fietsstuur wordt stevig en dreigend vastgepakt. “In welke wereld leef jij, ouwe? Dit is de toevallig onze! Rot op naar je eigen bejaardenvergashuis, NSB-opa!”
De Verlaten Man (216) – Is dát jouw probleem?
Vroeger kon ik mijn kinderen nog gewoon zeggen wat ze moesten doen en daarmee basta. Nu werkt dat niet meer. Nee, nu moet alles bediscussieerd, beargumenteerd, verantwoord én onderbouwd worden.
De Verlaten Man (215) – Therapeutisch ontlasten
Mijn toilet biedt totale afscherming van al het mediagekakel en asociale, psychotische mensengeblaat in combinatie met de plezierige sensatie van lichamelijke ontlasting. Het is dé plek waar de gehele wereld met één druk op de knop weggespoeld wordt.
De Verlaten Man (214) – De onweerstaanbare vrouw
Mijn platonische vriendin Lisa wil weten wat ik onweerstaanbaar vind. Maar eigenlijk wil ze gewoon weten wat mannen in het algemeen fantastisch vinden aan een vrouw, zodat zij eraan kan voldoen. Waarschijnlijk wenst ze nu dat ze me nooit gevraagd had.
De Verlaten Man (213) – Halleluja, hij is normaal!
Ik rukte wat af bij mijn meest wilde gedachten aan al die meisjes. Alsof mijn leven ervan afhing. En dat wás ook zo; ik was er namelijk van overtuigd dat ik zonder mijn regelmatige, middenlichaamse ontladingen binnen de kortste keren zou exploderen.
De Verlaten Man (212) – Oud echtpaar, happy single
Ik luister stilzwijgend naar mijn kijvende kinderen, die zich gedragen als een oud echtpaar. En zo gaat het dus de hele dag: Simone voedt op als een ware ka, Nick riposteert als een gorilla.
De Verlaten Man (211) – Deep working, of: de nieuwe Man van Zes Miljoen
Ik ben gemaakt voor het nieuwe deep working: ik heb een fantastisch ritme bij alles wat er diep ingewerkt moet worden. En ik ben een expert in snel omschakelen van concentratie naar oppervlakkigheid. Nu omgekeerd nog.
De Verlaten Man (210) – Een harde jongen
Mijn zoon is een harde jongen in wording. Ik kan hem zelf nog maar nauwelijks bijbenen. Hard rennen, dus. Naar de Mediamarkt in het winkelcentrum bijvoorbeeld. Want er moet een harde schijf komen. Een keiharde, van minimaal 1 Terabyte.
De Verlaten Man (209) – Coach me! (alsjeblieft niet?)
El Chefe had een “motivatie- en zelfactivatiecoach” ingehuurd. Ik wilde mij stante pede doodziek melden, want als ik érgens een pesthekel aan heb, dan aan al die zelfbenoemde klungelcoaches, die je stuk voor stuk willen motiveren, activeren, remediëren, moveren en energetiseren.
De Verlaten Man (208) – Dames met horrornagels
Wat hebben vrouwen toch met die versierde, ellenlange kunstnagels? Dat overmatig volgekalkte krabgereedschap is voor mij eerlijk gezegd afknapper nummer één.
De Verlaten Man (207) – En wat ik niet weet, weet ik ook!
Als je weet, wat je niet weet, ben je een wijs man. Volgens mij was het Socrates die dat zei, maar zeker weten doe ik het niet. En ik ben te lui om te googelen. Dit in tegenstelling tot mijn zoon; die googelt alles.
De Verlaten Man (206) – Ik drink alles. En alles voor niks.
“Heb jij ooit al wel eens wat anders alcoholisch gedronken dan?” Nu ben ik nieuwsgierig geworden. Dan straks maar even de Netflix-aflevering terugspoelen; dit is interessanter. En zo vaak vertelt Nick niet over wat hij allemaal uitspookt.
De Verlaten Man (205) – Koppensnellers en leesluilakken
Doorklikken om het geschrevene eens te bekijken, is al teveel gevraagd. Werkelijk goed lezen is er niet meer bij. Een wereld van koppensnellers en klikkers die te lui zijn om voor de duvel te dansen (tenzij het een kliklijn is). Met je Hahaha.
De Verlaten Man (204) – Mag ik dan tieten met een strikje erom?
Mannen blijken alom botte avances en dick pics naar dames te sturen. Ik kan u uit eigen ervaring vertellen: vrouwen zijn geen haar beter! Je verwacht het niet, maar ook in mijn DM en chat banjeren de dames gewoon schaamteloos naar binnen. Alleen de pics ontbreken 🙁
De Verlaten Man (203) – Het leed dat ‘colporteur’ heet
Anti-allergie-stofzuigerverkopers, voetprintanalisten, groene-energie-leurstudenten, slimme-meter-slijters, allemaal willen ze dat je je steentje bijdraagt voor een – in hun ogen – betere, smartere en schonere wereld. Al is het maar 2 euro per maand. Onopzegbaar. En onontkoombaar, want wens je niet bij te dragen, geef je klaarblijkelijk geen sikkepit om de wereld.