“Als jullie nu tijdens het eten gewoon niets meer tegen elkaar zeggen, hebben we allemaal nergens last meer van,” mompel ik geërgerd. “Nee, pap.” Nicks vinger zwaait voor mijn gezicht. “Dát is nu werkelijk geen probleemoplossende strategie.”
De Verlaten Man (191) – God is liefde
Bij ons om de hoek staat zo’n godshuis. Het is het honk van een tamelijk fanatieke geloofsgemeenschap met diep christelijke inslag. Een krater van een inslag, zelfs. Het is een ‘vrije kerk’ die enige jaren nog geleden nog in de categorie ‘sektarische groepering’ werd ingedeeld.
De Verlaten Man (190) – Wodka op de wond
“Ik heb m’n hele leven keihard gewerkt en nog nooit een druppel gezopen. En toch heb ik de zuiperskanker. Dokter zei da’k loog, dat ’t wel aan de alcohol móést liggen. Ik loog helemaal niet!” Zijn boosheid is bijna tastbaar.
De Verlaten Man (189) – Het gemak van de middelmaat
Mensen zoals ik bereiken niet veel. Ze hebben geen uitgesproken doelen of plannen en ze leven elke dag zonder al te veel over de vragen des levens nadenken. Ze dobberen op de voortkabbelende rivier die ‘gewoon leven’ heet. En dan volgt in mijn hoofd meteen de vraag: wat is daar dan mis mee!?
De Verlaten Man (188) – De muziek der wanhopigen
Laat ze niet hier komen, laat ze weggaan… Ik hoop en bid tevergeefs, want Date kijkt zo verrukt en verwachtingsvol dat de heren linea recta naar onze tafel komen. Zo is Thierry met zijn poli-poëzie waarschijnlijk ook tot haar gekomen, denk ik schamper.
De Verlaten Man (187) – Hallo? Is daar iemand? Met wie spreek ik?
De cyberjeugd van tegenwoordig kan simpelweg niet meer ‘gewoon’ telefoneren. Althans, de jeugd die ik ken niet. Geen begroeting. Geen identificatie. Geen woord teveel. Geen normaal gesprek mogelijk.
De Verlaten Man (186) – Ik twitter, dus ik besta (niet meer)
Twitter staat bol van de mensen die niets anders doen dan de godganse dag met een roestige riek inprikken op een smeulende hooiberg van agressieve toetsenbordhelden. Mijn social media-allergie groeit gestaag.
De Verlaten Man (185) – Ik, de zelfreflectie-masochist
Het is een lekkere pijn, die pijn van je onvolkomenheden tergend langzaam de revue laten passeren. Het prikkelt en steekt. Hard. Net alsof iemand ‘prikkeldraad’ met je beide polsen tegelijk doet. Met te strak aangetrokken handboeien.
De Verlaten Man (184) – Schrijven is zilver, spreken is kut
Mijn werkgever staat erop dat al zijn redacteurs zich af en toe laten blikken en horen op beurzen en congressen. Quasi TED-talking tegen een meute hongerige, carrièregeile congresgangers. De horror.
De Verlaten Man (183) – Klitten in je klit
De biologiedocente van mijn dochter beweerde dat de meeste mannen geen zak afweten van de vrouwelijke clitoris. ‘Ga maar eens thuis aan je vader vragen wat hij er nu echt van weet,’ zei ze tegen haar leerlingen. En ze kreeg gelijk.
De Verlaten Man (182) – Liever een gat in je hand dan in je kont?
Mijn platonische kletsvriendin vroeg tijdens de lunch indirect om een theorie over vrouwen en mannen en het verschil in vetopslag. En ik ben de beroerdste niet. Mannenlichamen zijn slimmer geworden.
De Verlaten Man (181) – Kus geen kikker (Fake Screws)
Facebook – vanzelfsprekend in the know m.b.t. mijn dating activiteiten – stelde me een (mij geheel onbekend) datingplatform voor. Eentje met de geweldige naam “KissNoFrog”.
De Verlaten Man (180) – Papa is ziek
Volgens jullie zieke-man-theorieën zou ik nu dus hele dagen op de bank en in bed moeten liggen. Uitgeteld zou ik geen vin meer verroeren en met een muts op en een sjaal om liggen wachten tot een vrouw mij een kopje groc en een hoestdrankje komt brengen.
De Verlaten Man (179) – Een doos met lol
Na het lezen van het onderzoek van Hall snap ik het allemaal veel beter. En helemáál waarom mijn ex en ik zo gruwelijk tegen de vlakte gingen. Mijn ex is namelijk volledig gedehumoriseerd. Geen greintje lol.
De Verlaten Man (178) – God, de genderspecialist
Als God werkelijk zo is als die extremistische religekken ons willen laten geloven, is het maar een sadistische, zelf verloochenende idioot die de variaties in Zijn eigen creatie weigert te erkennen. Niks God is Liefde. Allemaal humbug.