150 blogs geleden (in maart 2015) begon ik mijn literaire veldslag hier op HoeMannenDenken. En nu, dik drie jaar later, ben ik nog steeds een man alleen. Met een bomkrater in de achtertuin van mijn relationele leven.
De Verlaten Man (149) – Boeh, Bamboe!!
Bij het betrekken van dit huis was de terreurbamboe nog een lieflijk plantje aan de andere kant van het erfscheidingsmuurtje. Best mooi, die staakjes met oosters accent. Ik zag er niets kwaads in. Wist ik veel.
De Verlaten Man (148) – Mijn fout. Jouw schuld
“Stommerd!!” brult Simone in haar schrik. In de aars van de bolide zit een vette barst. Het is een gloednieuwe, bruin-metallic VW Golf Variant. Wat een patserauto. Idiote schutkleur ook.
De Verlaten Man (147) – De buurthaan: vierendelen?
Ik heb een pestpokkenhekel aan hanen. Helemáál in de bebouwde kom. Een haan is een plaag voor alle omwonenden. En ik kan het weten, want sinds kort heeft mijn achterbuurman weer een haan. Ja, ‘wéér’. Hij had al eerder zo’n kakelend misbaksel in de achtertuin.
De Verlaten Man (146) – De getergde teen
Elke dag hoorde ik wel gejammer: “Oh, mijn teen… Pap, het doet zo’n pijn… Dit komt nooit meer goed… Mijn téén…” Ik muteerde stante pede tot gespecialiseerd teenverzorger. Alles voor de teen.
De Verlaten Man (145) – Leeg huis. Zó blij (D.c.v.d.b.L. no more)
De Commune is dood. Leve de Commune.
Maar het is zo stil in huis. Stil om mij. En stil is kil.
Het voelt doelloos. Niks meer omhanden, geen mannengeklets meer bij thuiskomst, geen extra huishoudelijk werk. Oh, de leegte…
De Verlaten Man (144) – Ik spreek DUIDELIJK géén ‘vrouws’
Vanaf nu weet ik dat er – nog steeds – een controverse bestaat tussen wat vrouwen zeggen en wat ze denken. Of willen. Vrouwen spreken ‘vrouws’. Een onverstaanbaar, dialectisch taaltje bestaande uit tegenstrijdigheden, hints en zuchten.
De Verlaten Man (143) – (Ex?)vriendin met een Extraatje
Ik wilde met alle liefde seks met haar, maar de liefde zelf dus niet. Ik hoef (nog) geen vaste relatie; ik ben nog lang niet klaar met mijn cursus ‘vrouwloos overleven voor dummies’. Maar ik wilde mijn ineens niet meer zo platonische vriendin ook niet kwijt.
De Verlaten Man (142) – Ouders zijn luie draken!
Misschien is het wel hét toekomstconcept: De mens enkel en alleen nog als pure kinderproductiemachine. Man heeft als enige taak de zaadinjectie (zeer prettig voor man), vrouw broedt het kind uit en zet het op de wereld (minder prettig voor vrouw). Kind wordt na de geboorte overgedragen aan de maatschappij en professioneel opgevoed. Dag rotkind!
De Verlaten Man (141) – De simpel ziel van de M&M
“Waarom raakt ’t je zo, Nick? Dit is toch niks nieuws? Dat gedoe met machtsgeile mannen is al zo oud als de mensheid zelf.”
“Dat zei mijn lerares SEO ook. Die is heel erg van de geslachtsneutrale wc’s en zo.”
De Verlaten Man (140) – Gezins-huilie-huilie
Het is het leven dat je koos, goddomme. Doe je gekozen werk, vervul je gekozen taken, mekker niet. En wees er voor je kinderen; voor je het weet zijn ze de deur uit. Dan heb je weer alle tijd van de wereld voor elkaar.
De Verlaten Man (139) – Niks mag en alles moet
De deurbel gaat. “Dat vuur, dat mot UIT!” Voor mij staat een ziedend menneke. Het is de oude, eeuwig zeikende buurman van drie huizen verderop. “Ik heb er last van. Wat stook je daar überhaupt? Autobanden? Uit mot het, zeg ik je!”
De Verlaten Man (138) – Automanisch
Een lange autorit met 2 pubers en een getergde vader. Goed voor de totale automanie. Nóóit weer. Tot de volgende keer.
De Verlaten Man (137) – Gezogen stof
“Ga jij nu zelf stofzuigen?”
“Ja.”
“Waarom? Omdat ik zeg dat IK het niet doe? Pap, je moet eens wat assertiever worden!”
De Verlaten Man (136) – Durf te zwijgen over jezelf
Egomaniacs verzamelen vriendschappen alsof het lucifersdoosjes zijn. Af en toe doen ze een doosje open en steken een houtje aan. Die vriendschapslucifer licht dan kortstondig op, gloeit nog wat na, om wordt vervolgens weer achteloos en verkoold aan de kant gesmeten.