Met Nick kan ik hele filosofische gesprekken voeren over allerhande doodse en dodelijke aangelegenheden. Simone daarentegen flipt steevast bij het onderwerp. Dus nu, met corona, is het helemáál bal.
De Verlaten Man (275) – De geur van vroeger (komt nóóit meer terug)
Vroeger was ik een huishoudelijke kneus. Haat aan opruimen. Sinds corona is mijn schoonmaakwoede echter op wonderbaarlijke wijze gewekt. Helaas wordt me dat door de pubers niet in dank afgenomen.
De Verlaten Man (274) – Alles weer als vanouds, smeerkezen!
De pubers zijn weer thuis. En meteen is het gedaan met de huiselijke hygiëne. Als vanuit de badkamer “Eh… pa-hap…?” klinkt, weet ik allang hoe laat het is. Papa to the rescue.
De Verlaten Man (273) – Herrijzenis
Vandaag heb ik een overwinning gevierd. Ik ben in één keer én in een rechte lijn naar het toilet gelopen. En dat niet alleen om te drinken. Ik heb ook wat achtergelaten. De euforie.
De Verlaten Man (272) – Brilleren
Als ik droom, droom ik van Bril. Martin, ja. Des schrijvers schrijfidool. Die raaskalde ook maar wat op het einde, maar zelfs het raaskallen in zijn laatste kankerdagen was van kaliber.
De Verlaten Man (271) – Ik ga dóód
Ik typ dit kladje met minimale vingerbewegingen, wazig zicht en schuim op de bek. Geheel verlaten van god en de wereld, ijlend en wegkwijnend in ‘t eigen oververhitte kwijl.
De Verlaten Man (270) – Mijn eigen quarantaine-cave (Try not! There is no try!)
Ik wil een Star Wars mancave. Als ik dan klaar ben met cave, covid en quarataine, zit ik er bij als Yoda. En zie ik er ook zo uit.
De Verlaten Man (269) – De Coronacorridor
Terwijl ik in de vroege ochtend op de wc zat – na zo’n nacht moet je immers – en een zeebonk op het plateau liet stranden, dacht ik na over de kleur en geur van mijn stinkende existentie. En ik wíst het. Vanaf nu zou alles anders zijn.
De Verlaten Man (268) – Waardering was ooit
Ik ben broodschrijver; ik schrijf voor mijn overleven. Maar het schrijversleven is in de huidige tijd gewoon kut. Het levert elke dag weer een flinke dosis frustratie en zelfhaat op.
De Verlaten Man (267) – De kritische mens anno 2020: #IkDoeMaarWat
Ik heb last van plaatsvervangende schaamte als ik blaatschapen als Famke de pure domheid in optima forma zie verkondigen. Dan kan ik enkel nog mijn vermoeide, oude, onwijze hoofd in mijn handen wiegen en me afvragen wat er toch van de mens geworden is.