“Is ie al dood?” De eerste hint-vraag die steevast volgt op ál mijn muzikale test-vragen. Een uiterst pijnlijke vraag, waarop ik verbazingwekkend vaak “ja” ten antwoord moet geven.
De Verlaten Man (307) – Een grote zoon, een functie minder
Het kind in hem is nu definitief verdwenen. Zelfs de puber is pleite. Ik heb er een echte vent voor teruggekregen. Eentje die langzaamaan zélf door het leven weet te manoeuvreren.
De Verlaten Man (306) – Mijn pa, de inpikker
Vanwege Corona-angst hebben mijn ouders het ‘t afgelopen jaar zonder mijn kennis en assistentie inzake elektronica moeten stellen. Maar nu vond mijn vader dat mijn moeder toch echt wel een nieuwe laptop nodig had. Ik snapte hem meteen.
De Verlaten Man (305) – Samen kijken is bal
Het voetbal EK kijken doe je samen, volgens de gangbare normen. Mijn norm is verschoven. Vanaf nu kijk ik alleen. Thuis. Samen voetbal kijken is ronduit bal.
De Verlaten Man (304) – Wie leest er eigenlijk nog?
De dystopie van onze toekomst: lucullische luiheid, geheel ten bate van het mentale welbevinden. En zo gaan wij al ogen-over-het-schermpje-rollende, maar niets meer ziende ten onder.
De Verlaten Man (303) – Nagelhorror
Ik heb een gruwelijke afkeer van al die lange, bonte klauwnagels waarmee veel vrouwen zo graag op hun vingertoppen tooien. Ze zijn voor mij dé afknapper pur sang. En dan komt je dochter ermee thuis…
De Verlaten Man (302) – Mag je nog of musturbeer je al?
Er is een term voor die toenemende drang om enorme eisen aan jezelf, aan anderen en aan je levensomstandigheden te stellen: Musturbation. Het steeds weer voldoen aan je eigen vereisten, to-do’s en must-be’s geeft namelijk een gevoel van bevrediging.
De Verlaten Man (301) – Like a Box of Chocolates
Een pubermeid is net als die box of chocolates van Forrest Gump: you never know what you’re gonna get. Zoals tig bakjes met onbekende inhoud in de koelkast.
De Verlaten Man (300) – Geef mij spareribs!
Mijn driehonderdste. 300! En wat kreeg ik? Een spareribs-hoodie! Mijn dank is onmetelijk groot. Benieuwd wat ik voor de 500ste krijg 🙂
De Verlaten Man (299) – Roepen in de ruimte (net als Donald)
Ik bespeurde plots de neiging om Trump een brief te schrijven. “Dearest Donald, I understand you bigly! It’s like being a huge ghost in a world full of really, really small people. Like being a zombie in the 10th season of the Walking Dead; still there, but no one bothers.”