De wereld heeft een overvloed aan eetbare krekels, sprinkhanen en andere voedzame insecten. Toch weigert de grootste bedreiging van diezelfde wereld ze te eten. Want hey, als je iets hebt om moeilijk over te doen, moet je dat met beide handjes aangrijpen, nietwaar?
De Verlaten Man (385) – Trouw maar beter met jezelf
Ik ben er in ieder geval wel achter dat geliefde motto’s als ‘Never change a running system’ voor relaties niet gelden. Je moet continu blijven updaten, want verandering is het enige wat het systeem nog enigszins geolied houdt. Laat ik, als functioneel autist, nu een pesthekel hebben aan verandering.
De Verlaten Man (384) – Weg en de terugweg
“Een jonkie als jij zou nooit moeten stoppen met iets wat je regelmatig doet, want weer beginnen dan des te moeilijker. Je moet gewoon gestaag en ritmisch doorgaan. Niet stoppen. Althans niet voor je hoogtepunt.” Ja, Mona is een wijs mens.
De Verlaten Man (383) – Koppen dicht!
Nick heeft een koptelefoon met noise cancelling gekregen. En nu wil ik dat ik hem dat ding nooit had gegeven. Maar nóg liever wil ik er zelf eentje. Plus een week of drie, vier rust.
De Verlaten Man (382) – Het Grote Wegvallen
Het duurt niet lang meer, dan is de hele generatie “boven mij” kassiewijle. Weggevallen. Het veilige plafond tussen mij en het hiernamaals (als dat er is) verdwenen. Dan ben ík als volgende aan de beurt. En dat realiseer ik me terdege.
De Verlaten Man (381) – Gratis iPhone, maar niet voor mij
Steeds weer die jaarlijks terugkerende sinterklaas- en kerstcadeaustress. Dan bedenk ik me dat ik mij er dit keer heel makkelijk vanaf kan maken. Het kindervolk wenst nieuwe mobieltjes? Prima. De volgende verjaardagen en kerst moeten dan maar iets kariger uitvallen.
De Verlaten Man (380) – Mona Corona Uiensoep!
Eenmaal bij de Appie voel ik me toch wel wat opgelaten, met al die drank, inlegluiers en uien. De zelfscan doet het helaas niet. Opluchting: de kassaknul kijkt gelukkig niet op of om. Hij wil voor de drank goddorie niet eens mijn ID zien.
De Verlaten Man (379) – Muziek voor de witte man
De muziek van vandaag de dag is – in mijn oren – allemaal gerecyclede beatboxbagger. Neem een klassieker, frot er discodreun onder en hoppa, daar is je (s)hit. Maar als je dat zegt, ben je een ouwe lul. Zo eentje die om de haverklap roept dat vroeger alles beter was. Punt is: dat wás het ook.
De Verlaten Man (378) – Zuig ‘t op
Een en ander komt erop neer dat ik altijd weer degene ben, die alle zooi opzuigt en wegruimt, want anders zou ons stulpje een iglo van brokken viezigheid worden. De kinderen tillen – in al hun goedheid – slechts even de voeten op, als het nodig is. Meer wordt het niet.
De Verlaten Man (377) – Kromme komkommer!
“Er is he-le-maal niks mis met die komkommer! Het is verdomd de allerlaatste uit eigen tuin! Een prima komkommer die niet gediscrimineerd of uitgestoten blieft te worden. En krom groeien ís geen erfelijke ziekte! Het is een gril van de natuur. Net als kinderen.”