Sodemieter op, denk ik. Alle komkommers zijn biologisch. Kip, ook biologisch, er is geen synthetische kip. Bestaat niet.
Lullen over piemels
Wanneer je met een pasgeboren baby een tatoo-shop inloopt om een mooie piece te laten zetten verklaard iedereen je voor gek maar het voorhuidje eraf laten scheuren door een amateurslager kan dan weer wel omdat het traditie is?
Open
Praten is gemakkelijk, dat kan iedereen. De meeste mensen doen het ook onafgebroken. Alleen zeggen ze vaak niets.
Anthony Bourdain
Het is geen glamoureuze baan, je krijgt er echt geen lintje. Die Cordon Blue moet je verdienen. Het hoogste is dat een gast je bedankt. Dat ze heerlijk hebben gegeten.
Het is je vergeven
Persoonlijk vergeef ik liever, dan hoef ik het ook niet te onthouden.
Dat gevoel
Heb je wel eens het gevoel dat er iets niet helemaal klopt? Dat er iets is wat je vergeten bent? Ik wel. Altijd voordat ik mijn voordeur sluit, klop ik op mijn zakken.
Een jaar geleden
Er is eigenlijk niet zoveel veranderd. Er woont iemand anders in je huis nu, maar het park ruikt nog steeds zoet van de bloesem. Het blijft een onwerkelijk concept dat alles gewoon doorgaat nu je er niet meer bent.
Je bent lelijk, maar van mij
Elke keer als ik je zie, denk ik: ‘godnondeju!’ En niet omdat je zo mooi bent, nee, het tegendeel is waar.
Hoezo houdt ze van me?
Ze lijkt op mij te vallen. Niet op wat ik kán, maar op wat ik bén. Dat is genoeg voor een existentiële crisis.
Wintersport, misschien niet voor iedereen
De berg, eens een woest obstakel, onoverkomelijk voor legers en dus een landgrens, is nu een speeltuin geworden. Bedwongen door de mens.
Prachtige poëzie in Antwerpen
Ik ben namelijk al jarenlang een beetje verliefd op België. Die liefde is ooit ontsproten in Antwerpen. Toen ik een jaar of twaalf, misschien dertien was, werd ik een keer meegenomen “op café”, in Antwerpen.
Twaalf jaar is niet lang
De lucht is ijzig. Sneeuw striemt in mijn gezicht. Naarstig poog ik de kanten van mijn snowboard in de sneeuw te ploegen. Dit alles in een ijdele poging de groep bij te houden op een van de vele pistes in Noord-Italië.
Gemiddeld gezien dan
Maar gemiddeld gezien valt alles wel mee. En wat stelt het leven nu voor zonder uitersten? Zou het mogelijk zijn zo’n enorme bindingsangst te ontwikkelen dat je zelfs een depressie ga missen als hij er niet meer is?
Blij dat jij erbij bent
Ik werd wakker omdat je weg was. Er lag geen warm lijf meer tegen me aan. Het is hier niet koud, in dit land van palmbomen en olifanten. Maar door de warmte die je huid uitstraalde, lijkt het nu alsof dertig graden fris is.
De lucht is grauw
Deze ochtend is niet anders. De DJ op de radio start een nummer in dat me meteen meeneemt naar een ochtend op de intensive care. Muziek kan dat. Je meevoeren naar het verleden met alle emoties die daarbij horen.