Niet zelden bekruipt mij een weemoedig gevoel wanneer ik op mijn beeldbuis, op het net of in een boek beelden of foto’s van legendarische plaatsen die ooit waren, maar niet meer zijn, zie langskomen.
Mijn (kort beschoren) bestaan als miljonair
Op aanraden van een vrij goede vrind had ik ook eens ’n keer – voor het éérst van mijn leven – een lot van een landelijke loterij gekocht. Mijn makker vroeg: ‘Wil je dan niet in je blote kont op een tropisch palmeneiland liggen luimen in de zon, omringd door inheemse, topless schoonheden?’
Engel voor een ochtend
Zij: feminiene delicatesse, gevangen in de periferie van een rotzak.
Een stuk duurder
Sinds een half jaar frequenteert een escortgirl mijn appartement. Vaak in het weekend maar soms ook doordeweeks bestel ik haar voor een, twee gezamenlijke uurtjes. En altijd verlang ik van haar dat ze in dezelfde rol kruipt: die van de strenge pianolerares.
Het meisje in het Alexandrovsky Park
De host van mijn bed & breakfast in Ulitsa Marata, een zijstraat van de beroemde, vier kilometer lange Nevski Prospekt, heeft een snor zoals die van de acteur Andrew Sachs, in zijn wereldberoemde rol als stuntelige, Spaanse ober in Fawlty Towers, de Britse cultserie uit de jaren zeventig: ‘I know nothing, I am from Barcelona’.
Een politieke werkelijkheid overwonnen
Ook vrouwen houden het nooit lang met hem uit, meestal niet langer dan slechts één nacht, waarna hij doorgaans al is uitgekeken op het volgens hem ‘spreekwoordelijk onnozele meisjesgezicht’ van de twintigjarige naast hem in bed.
Een gezegend mens
Mijn jeugd was een Hel. En wanneer ik zeg Hel, dan bedoel ik ook Hel: met hoofdletter H.
Eerste stralen van de zon
Ik had totaal geen ervaring met het versieren van oogverblindend mooie vrouwen. Sterker: ik had zelfs nauwelijks ervaring met het versieren van meisjes.
Een man
Ik ben een man. Ik ben een man die staat voor een raam. Ik ben een man die staat voor een raam, waarachter een waas van motregen. Ik ben een man die staat voor een raam, waarachter een waas van motregen, en die grient.
De dame in het woud
Ze steekt een sigaret op. Wenkt ze mij? Ja, zo lijkt het. Ik kom naderbij en kijk haar strak in de ogen. Dat wil ik tenminste, maar ik ben slechts een man, dus ik kijk naar de welvingen van haar boezem. Zij heeft gezien waar ik oog voor heb.