Twee meisjes van een jaar of twintig fietsen langs. Ze dragen een vermoeden van een rokje. De kroegbaas fluit en knipoogt naar ons: “lekkere wijven toch?”
Een poepie laten ruiken
“Dus u bergt iets organisch, iets geheel natuurlijks als hondenpoep, op in een chemische substantie als een plastic zakje?”
Corona als verdienmodel
Substantieel. Mooi woord. Een woord waarmee je alle statistieken over risico’s onder het kleed kan vegen.
Graaien heeft een gezicht gekregen, kijk maar in de spiegel
Vroeger was de koning klant. Iedereen geloofde dat. Totdat graaien koning werd.
Het Songfestivirus
Er blijkt een ziekte te bestaan die nóg hardnekkiger is dan corona. Een geestesziekte weliswaar, maar toch een ziekte: Het songfestival.
Zuster Hellevegia
Het terras waar ik met een kop koffie zit, ligt in de ‘Zusterschoolstraat’, lees ik op het straatnaambordje. Vroeger stond hier kennelijk een zusterschool. Al lang geleden, vermoed ik want tegenwoordig zie je geen zusters meer op scholen.
Als je maar diep genoeg graaft, gaat het altijd wel een keer stinken
“Ik heb een burn-out. Ik werk al drie weken niet meer. En dat komt omdat ik er tegenop zie dat alle corona-maatregelen weer worden afgeschaft.”
Ik gok op het vaccin
“Mannen met baarden kunnen echt niet meer. Het is vernederend tegenover vrouwen, begrijpt u?”
De nieuwe waarheid heet liegen
Op de radio hoor ik een zanger die ik wel ken, maar op wiens naam ik even niet kan komen. Daar kan ik dus niet zo goed tegen, dat ik niet op namen kan komen.
Die valse Hilversumse roddelnicht
Samen met mijn hoogbegaafde buurman oom Jort kijk ik tv en zie ineens het markante gelaat van Albert Verlinde opduiken.