Een vriend van mij, die privédetective is (met de toepasselijke naam Charles Chercher), vroeg mij langs te komen op zijn kantoor. Charles Chercher. Met zo’n naam heb je bij voorbaat de helft van je zaken al opgelost.
“Meneer Lam op lijn één,” roept zijn secretaresse Machteld vanuit haar kamer terwijl Charles volop aan het nietsdoen is achter zijn bureau. Intussen arriveert zijn met een burn-out in de ziektewet zittende compagnon Nol Verlichtezeden. Hinkend neemt hij plaats tegenover Charles.
Charles zet de telefoon op de luidspreker en neemt op.
“Lam hier,” horen wij een geaffecteerde stem zeggen.
“Dag, Lam Hier.”
“Komiek,” mompelt Lam. “Ik heb een opdracht voor je. Het onderzoeken van de antecedenten van aannemer Van der Slachtmug. Je kent hem wel. Ik ga over een half uur een megacontract met hem sluiten.”
“Fijn, Lam Hier. Goed om te weten. Dag Lam Hier,” en Charles verbreekt de verbinding. “Had ik al gezegd dat ik die man tot op het bot verafschuw?” mompelt hij. “En dat ik hem, hoewel onze belangrijkste cliënt, liever kwijt dan rijk ben?”
“Exit, Lam,” zeg ik zuchtend.
“Ja, dat had ik ook al begrepen toen Machteld krijste dat Lam op lijn één zat,” zegt Verlichtezeden. “En dat werd nog eens bevestigd door het feit dat Charles tijdens het gesprek drie keer ‘Lam’ heeft gezegd. Zulke dingen voel ik haarfijn aan. Daar ben ik goed in.”
“Hij wil dat ik onderzoek doe naar de cijfers van aannemer Van der Slachtmug, Verlichtezeden, hoorde je dat?”
“Dat hoorde ik, ja. En dat vind ik prettig om te weten, omdat?”
“Jezus, man, effe wat minder bijdehand, ik vertel je het gewoon. Zodat je een beetje bijblijft in dit wereldje, terwijl je geniet van je burn-out holidays.”
“En dat brengt ons op een interessante vraag, Charles,” zucht Verlichtezeden.
“Welke vraag?”
“Of je dat onderzoek uiteindelijk tóch gaat doen.”
“Dat onderzoek naar Van der Slachtmug?”
“Nee, dat onderzoek naar de recente troepenbewegingen in Oekraïne. Kom op Chercher, wat zit je nou slap uit je nek te lullen, man.”
“Waarom zou ik dat onderzoek niet doen?”
Verlichtezeden schudt vertwijfeld zijn hoofd en steekt, ondanks het rookverbod, gefrustreerd een sigaartje op: “Ik was gister bij de bakker,” vertelt hij. “Vijftien klanten voor me. Maar dat is het waard. Geen enkele andere bakkersassistente weet mijn charmes meer op waarde te schatten dan de assistente van deze bakker. Soms is het moeilijk om zo’n groot charmeur te zijn als ik.”
“Ja, maar gelukkig lijd je in stilte,” zegt Charles.
“Hoe dan ook, vóór mij stond Van der Slachtmug. Dezelfde als waar Lam het over had. Toen hij aan de beurt was, bestelde hij twee ventielen en een binnenband. Vegetarisch graag want ik ben sinds kort vegetarisch gereformeerd, zei hij. En wij zingen altijd psalmen van de Here Hazes voor het eten. Kortom, Van der Slachtmug werd een kwartier later afgevoerd met een ambulance. Snap je waar ik heen wil? Zie je waar slap geouwehoer, zoals dat van jou, toe kan leiden, Chercher?”
Dat snapt zelfs Charles Chercher en hij belt Lam terug: “Dit moet hij weten. Voor hij dat contract gaat tekenen,” mompelt hij.
“Heer Lam, Chercher hier. Ik h…”
“Fijn om te weten, Chercher Hier. Dag Chercher Hier,” en hij verbreekt de verbinding.
Verlichtezeden blaast wat rook uit. “Je moet toegeven dat hij geestig is, die Lam.”
Daarna tikt hij wat as op het bureau en loopt de deur uit.
Hij heeft maar één schoen aan.
Ik hoor hor hij aan Machteld vraagt waarom zij nog twee schoenen draagt terwijl de mode er slechts één voorschrijft. Machteld begint, niet onverdienstelijk, te schreeuwen: “Stelletje krankzinnige idioten! Ik neem op staande voet ontslag!”
De dag is begonnen.
Machteld! Over zo’n naam kun je wel een apart epistel schrijven.
Ik draag ook maar één schoen want ik ben linkshandig.
Mijn buurman is ook linkshandig maar loopt naast zijn schoenen. Blijft beter in balans dan
Machteld vragen waarom zij een BH draagt zou ik nog kunnen begrijpen, maar haar vragen naar haar twee schoenen vind ik grensoverschrijdend. Hopelijk komen we meer te weten over deze dame.
Dit was slechts een begin