Bron: http://hmd.plaatjesgenerator.nl
Zoon heeft McDD.
Hij wordt binnenkort een beginnende tiener en -zoals ieder kind- wil hij een verjaardagsfeestje geven.
Maar McDD in combinatie met teveel prikkels is vragen om problemen. Het is even puzzelen hoe we een en ander gaan organiseren.
Als ik aan Zoon vraag wat hij met zijn verjaardagsfeestje wil gaan doen is hij vrij helder.
Hij wil een logeerfeestje, American Pancakes, spaghetti, soep, zwemmen, gamen, bowlen, naar een museum en YouTube kijken. Ook wil hij cupcakes versieren en hij wil The Dutch Youtuber. Eventueel mogen er meisjes op zijn feestje komen, maar die moeten ’s nachts dan maar bij Zusje slapen, of tussendoor naar huis. Want meisjes zijn eigenlijk maar stom.
Mij is het ook helder; we moeten filteren.
Mijn vrouw en ik stellen voor dat hij twee vriendjes mag uitkiezen. Zij mogen komen logeren.
Een verjaardagsfeestje met zoveel kinderen is veel te druk. voor hem en voor ons.
Dat snapt hij.
We kunnen kijken of we naar “Mind Mystery” kunnen gaan. Een themapark met optische illusies en rariteiten. Dat sluit naadloos bij zijn interesses aan. Je wordt op gezette tijden door het pand begeleid en navraag leert mij dat een kinderfeestje daar niet eens zo duur is. Daarna kunnen zijn vriendjes blijven slapen en de dag erop, na de pancakes, brengen we zijn vriendjes weer thuis.
Zoon vindt het prima.
Zo lang hij in het themapark zwemmen kan. Want een verjaardagsfeestje zonder zwemmen is geen feestje.
Er kan veel in het themaperk, maar je kan er niet zwemmen.
Het plan verandert. We nodigen de vriendjes op een zaterdagavond uit. De dag erop gaan we na het ontbijt zwemmen en voor het avondeten brengen we de vriendjes naar huis.
Dat is goed.
Maar dan moesten we maar geen pancakes maken. Want Vriend 1 lust dat niet en vriend 2 eet eigenlijk alleen maar kaas en pasta zonder saus.
En dan hebben zijn vriendjes honger tijdens het zwemmen. Dat is stom.
Ook goed. Scheelt weer werk.
Afgelopen weekend heeft Zoon zijn verjaardagsfeestje gevierd.
Daadwerkelijk logeren zat er niet in, want dat zou betekenen dat ze geslapen hebben.
Maar ze hebben een nacht lang gekletst, hazenslaapjes gedaan en vooral onnoemelijk veel herrie geproduceerd.
Op zondagmorgen, rond half 6, terroriseerden ze de hond en rond 10 uur spartelden ze in het zwembad.
De Drie Musketiers hadden alleen aandacht voor elkaar. Elke prikkel van buitenaf werd deskundig genegeerd.
Ze kwamen alleen even uit het water om wat friet naar binnen te stouwen en om half 5 gooiden we wat vriendjes de auto uit.
Thuis aangekomen greep Zoon direct naar zijn telefoon. Rust was broodnodig.
Hij zwalkte naar boven, dodelijk vermoeid. We hebben hem niet meer gehoord. Zelfs tijdens het avondeten was hij voor zijn doen stil. Maar zijn ogen straalden.
Toen ik hem naar bed bracht gaf hij mij een flinke knuffel er riep hij dat hij tot the moon and back van mij houdt.
Nog voor ik de kamer uit was sliep hij al.
Soms is hij net een normaal kind.
Lees hier andere blogs over McDD.
